Dla tych, ktorzy sie spiesza, kwintesencje tego rozdzialu zawre w jednym stwierdzeniu: w zasadzie niemozliwe jest nauczenie sie wlasciwej wymowy bez dobrego nauczyciela.

Jeden gosc, ktory dlugo mieszkal w Japonii powiedzial, ze z angielskim w kraju wschodzacego slonca zbyt daleko sie nie zajdzie ( tu mial racje, Japonczycy mowia ogolnie slabo po angielsku ). Poza tym jego zdaniem - jezeli cos sie mowi do Japonczkow po japonsku, zaden nie zrozumie, wychodzac z zalozenia, ze nikt sie ich jezyka nie uczy. To nie jest prawda. Jezeli mowisz poprawnie po japonsku, kazdy dokladnie cie zrozumie.

Nie ma w japonskim trudnosci nie do pokonania, ale wszystko jest zupelnie inne niz w naszym jezyku. Melodia jezyka, wymowa slow z dlugimi i krotkimi sylabami itd. Straaasznie wazna jest dlugosc sylab, male przerwy miedzy nimi, wlasciwa intonacja. To trzeba cwiczyc i nie mozna sie w tym przypadku zdac na podreczniki.

Ogolne reguly:

• Wszystkie samogloski wymawiane sa jak najkrocej ( chyba ze sa wydluzone przez podwojenie ). Szczegolnie "i" i "u" czesto bywaja pomijane lub polykane, np "desu" wymawia sie "dess".
• Dlugie samogloski sa tak zapisane, ze przylacza sie je do poprzedniej sylaby. Tylko do sylab, konczacych sie na -o, przylacza sie "u" ( oprocz kilku wyjatkow, kiedy mimo wszystko "o" ). W Katakana wydluzenie tworzy sie poprzez kreske za sylaba.
• Japonski jest w zasadzie wymawiany miekko, np. wymawiajac "t" lub "f" nie slychac takiego cisnienia w gardle jak w polskim. "g" w srodku wyrazu wymawiane jest najczesciej "ng", np. "usagi" - "usangi" ( krolik ).
• Japonski wyroznia bezdzwieczne i dzwieczne "s" ( "s" i "z" w Romaji - alfabecie lacinskim, uzywanym
  do transkrypcji fonetycznej ) i trzeba na to zwracac duza uwage.
• Istnieje tez w japonskim dzwiek w Romaji zapisany "j" , ktory z reguly trudno uczacemu odroznic od "ch" - latwo zmienic znaczenie wyrazu!